آغاز کلام دشوارترین است؛ درست مثل نخستین گام. اما اگر زندگی در پس و پیش باشد، کلمات چنان روانه میشوند که گویی رودی از سراشیب کوه یا نسیمی بر دشت. طفل نوپا به قدرت زندگی میخرامد و در آغوش مادر آرام میگیرد. من نیز بمانند همان کودکم، به قدرت زندگی تلاشی را آغاز کردهام برای نوشتن. اینجا نتیجه نیست، دفتر مشق است. مجموعه افتادنها وایستادنهای مداوم ذهن من. باشد که در اشتیاق این گامها چیز تازهای دریابم و جای تازهای بیابم.
د.ا
وانویس
دن کیشوت: به کدام دچاری؟ جنونی خردمندانه یا سلامت عقلی ابلهانه؟
-میگل د سروانتس